Radiotherapie…

In de periode van maart/april 2020 25 keer radiotherapie ondergaan.

Dat was zeer intensief. Elke dag naar het ziekenhuis. Een enorme inbreuk op mijn leven. Heel vermoeiend, slopend bijna. Elke werkdag met de zorgtaxi heen en terug. Bij de eerste afspraak wordt er weer een CT-scan gemaakt. Dit is nodig om aan de hand van die lijnen, die met speciale inkt door de laborant op mijn huid worden aangebracht, om zo de goede plaats te bepalen voor het instellen van de bestraling. Lijk wel een Picasso. Mag ze niet weg wassen en elke week moeten ze worden bijgetekend.

Mijn borst krijgt inmiddels maar een raar model. Voelt ook raar aan. Stug en stram. Voel me een beetje in de steek gelaten door mijn eigen lichaam. Ziet er toch niet uit zo. Mini en maxi heb ik ze al gekscherend genoemd. Maar intussen baal ik enorm.

Af en toe baal ik zo erg. Soms kan ik alleen maar janken. Gelukkig heb ik mijn kids en mijn vriendin nog waar ik af en toe mijn ‘ei’ kwijt kan.

Maar ik wil ze toch niet dagelijks opschepen met mijn sores. Ze hebben uiteindelijk ook een eigen leven en die moet niet helemaal in het teken staan van mijn borstkanker. De oudste moet wel kunnen genieten, samen met haar vriend, van hun zwangerschap. Maar ik ben me er zo van bewust dat ik niet ten volle kan meegenieten van mijn dochter haar zwangerschap.

Tot overmaat van ramp is in de tussentijd ons land en de wereld getroffen door een nieuw virus. Corona, coovid_19. Dit maakt dat door corona, ook het onderlinge contact steeds minder aan het worden is i.v.m. besmettingsgevaar. Er mag maar één bezoeker op visite komen, op afstand en geen knuffel. En jeetje, die knuffel heb ik soms zo hard nodig.

Aanpassingen overal, afstand houden, temperaturen op de afdeling van radiotherapie en handen desinfecteren. Weinig andere patiënten op de afdeling, soms maar twee personen. Erg stil. Geen aanspraak aan elkaar.

En dan voel ik me soms echt alleen…

7 april was ik klaar met de radiotherapie. Behandelingen.

Ik ben erg moe. Heb last van bijwerkingen.: heb wat last van mijn borst; rood en wat jeukende bultjes. Daar zalf voor gehad die wat verkoelde. Gelukkig is de huid verder wel intact gebleven.

Soms moeite met slikken en keelpijn en af en toe kortademigheid.

Ook als ik en tijdje praat krijg ik last van heesheid, een schorre stem alsof ik luidkeels gezongen heb. Achteraf zal ook dit nog lang aanhouden.

Het heeft een flinke inbreuk gemaakt op mijn energie- Level. Was echt wel zwaar.

 Even rust en dan gaat de rolercoaster verder…