Onverwachts…
Je kwam bij mij heel onverwachts
Ik was ineens heel angstig en verward
Je sloop zomaar ineens mijn lichaam binnen
En zat je zomaar ineens daarbinnen
Je hoort niet in mijn lijf te zijn
Want je geeft immers zoveel leed en pijn
Waar ben ik toch in hemelsnaam in terecht gekomen
Ik hoopte dat dit iets was uit de categorie “je naarste dromen”
Maar niets is minder waar
Jij zit daar en hebt het voor elkaar
Dat je mij veel pijn en verdriet gaat bezorgen
Ik moet je zo snel mogelijk kwijt
Liever vandaag dan morgen
Jij doorkruist nu mijn levenspad
Terwijl ik het nu eindelijk goed voor elkaar had
Je zet mijn hele leven op zijn kop
maar ik zal je bevechten en kom er weer bovenop…
*************************************
Niet…
Niet de kanker doet zo’n pijn
De kanker die voel ik niet
Maar het veranderd mijn leven, het anders zijn
En dat doet veel verdriet.
Ik moet toezien hoe een onzichtbare vijand
Mij kwelt en me soms machteloos laat voelen
Die vijand in mijn lijf, sluipend en gemeen
Kon ik de tijd maar een paar maanden terug spoelen
Ik wil er alleen maar vrij van zijn
Van de angst, van de schrik
En van de veranderde “ik”
Van de mentale pijn
Ik ben stil
Ik heb het zelf
Waarom…
Dit is niet wat ik wil
Het is maar een klein woordje
Maar heeft zo’n groot effect
Een heel stom woordje
Maar wat zoveel emoties bij iedereen heeft opgewekt
Ik ben nu overgeleverd aan vreemde ogen en handen
Die hun best doen om die vijand te verjagen
Zij nemen het goed onderhanden
Daar zullen zij vast en zeker in slagen
Niet de kanker doet zo’n pijn
De kanker die voel ik niet
Maar het veranderd mijn leven,
En zo zou het niet moeten zijn…
**************************************
Ik ga dit overwinnen…
Woensdag 18 december, de naarste dag van mijn leven
Ik zou er alles voor over hebben om die dag te kunnen vergeten
Op deze dag stortte alles ineen
Ik voelde me zo verdrietig en alleen
Foto’s, echo en een biopt is bij deze gebruikelijk
En na deze onderzoeken werd het al snel duidelijk
Elke vezel in mijn lijf wist al wat ik zou gaan horen
Het is borstkanker, even terneergeslagen en verloren
Gelukkig was ik op dat moment niet alleen
En had ik één van mijn kinderen om me heen
Alleen had ik het op dat moment niet kunnen dragen
Je hoofd duizelt en loopt gelijk vol met vragen
Dan komt het moment dat de anderen het moeten weten
Familie en vrienden niet vergeten
Emoties gieren door mijn lijf, boosheid en immens verdriet
Wanneer ik het ongeloof in de ogen van de kinderen zie
Nu moet ik een strijd aan met dit ding in mijn lijf en die strijd is wreed en hard
Eerst dat ding eruit en dan de gaat het volgende traject van start
Daarna zal ik gaan vechten als een ware kampioen
Beginnen met 25 bestralingen is wat ze dan gaan doen
Bij de pakken neer gaan zitten is geen optie want ik wil nog zoveel
Het idee alleen al grijpt me naar de keel
Ja, ik ben wel bang, verdrietig en boos
En zeker ook soms zo machteloos
Maar ik ben een vechter, al vanaf dag één
En ik roep steeds tegen mezelf; ik sla me hier doorheen
Ik heb steun van mijn dierbaren maar moet het zelf aangaan, deze heftige strijd
Ik zal vechten tegen moeilijke tijd
Het is eng en het is wreed
Het is voor ons allemaal veel leed
Maar ik ga dit overwinnen, dat is mijn enige doel
Met al mijn kracht ga ik dit overwinnen, en dat is een goed gevoel…
*************************************
Van buiten, van binnen…
Alweer een jaar geleden was mijn Chemo voorbij,
Dus men zou zeggen; je bent nu toch weer helemaal beter…
Ik zou willen dat het zo zou zijn…
Men zei: je haren groeien weer
Gelukkig is het nu allemaal achter de rug…
Ik zou willen dat het zo zou zijn…
Men zegt; je ziet er weer goed uit,
Wat fijn dat je weer beter bent…
Ik zou willen dat het zo zou zijn…
Je vermoeidheid zal nu wel over zijn, je kan alles weer aan
De chemo is immers voorbij…
Ik zou willen dat het zo zou zijn…
De lieve mensen, ze bedoelen het zo goed.
Een chemokuur, bestraling, een operatie en een pilletje en het is toch voorbij…
Ik zou willen dat het zo zou zijn…
Van buiten is lang niet hetzelfde als van binnen,
Ik zou willen dat het zo zou zijn…
Alweer twee jaar geleden begon het traject,
De diagnose en het vervolg van de rest.
In één jaar voor je gevoel tien ouder geworden…
Of ik me ooit weer de oude zal voelen……..
Ik hoop dat het zo zal zijn…
*************************************